|
Zima w pełnej dwunastce
Płatki śniegu oblepiały mury starego zamku, który piętrzył się na szczycie góry. Im wyżej sięgały spiczaste dachy, tym więcej zwisało na ich końcach sopli lodów. Z samych dachów, co jakiś czas na ziemię spadały sypkie warstwy śniegu, które uderzały i rozsypywały się na brukowych i kamiennych chodnikach. Czasami zdarzało się, że zimny puch spadał prosto na głowy, uczniów zmierzających do sal lekcyjnych. Można by było nawet powiedzieć, że całkowicie przypadkiem częściej obrywali Ci uczniowie, którzy wymykali się z lekcji z ważnych, a raczej w większości mniej ważnych powodów. Dla niektórych mogło to być nawet dziwne, że o tak zimnej porze, ktokolwiek ma chęć wychodzić na starcie z wiatrami. W środku zamku było o wiele cieplej i przytulniej, bo w końcu dyrekcja zadbała, by każdy z uczniów oraz nauczycieli czuł się odpowiednio dobrze. Na przykład w prawie każdym korytarzu, można było sięgnąć po ciepłe owocowe żelki, które były prawie podobne w działaniu, do fasolek wszystkich smaków jednak te zawsze rozgrzewały, rozśmieszały... czasami tylko psociły, owijając palce uczniów kolorową tasiemką tych, którzy jedli ich zbyt wiele. W wielkiej sali jeszcze nigdy nie zabrakło ciepłych jabłek, oblanych równie ciepłą czekoladą z cynamonem i wybranymi dodatkami, których było, co niemiara zaczynając od pianek i kończąc na strzelających kamyczkach i mugolskich skittelsach. Była to słodycz pułapka, ponieważ zawsze dało się poznać, kto dokładnie skusił się na przekąskę - jeszcze nikomu nie udało się zjeść czekoladowo-owocowej słodkości bez pobrudzenia całej buzi i rąk. Obok nich na stole roiło się od przepysznych ciast zimowych, lewitujących pierniczkach, które stały się cowieczornym konkursem "Kto złapie i zje więcej!", czekoladowych ża... to znaczy... reniferów, cukrowych lasek, a na samych słodyczach się nie kończy. Po drugiej stronie miejsce zostało w pełni poświęcone napojom, które różniły się od siebie tak bardzo, że co najmniej połowa uczniów musiała się dobrze zastanowić, jak rozplanować picie pysznych herbat, czekolad, kaw i soków, tak aby skosztować każdego z nich. Była też strefa wydzielona tylko dla pracowników szkoły i krążą plotki, że po kolacji, kiedy wszyscy uczniowie muszą przebywać w swoich dormitoriach, na samym dole w Wielkiej Sali przyjęcia weekendowe urządzają tylko Ci najstarsi delektując się swoim towarzystwem oraz napojami, które rozweselały jeszcze bardziej i rozgrzewały mocniej niż nie jedna piekielnie gorąca herbata. Klimat zimy był niejedynym, który zaczął udzielać się całemu towarzystwu w szkole. Już teraz zaciekle trwały przygotowania do nadchodzących świąt i wszystkie dekoracje, które wcześniej nawiązywały tylko do zimy, zamieniły się w biało-czerowno-zielone dekoracje. Uczniowie z chęcią pomagali w przygotowaniach, niektórzy zdążyli już poprzynosić z lochów dekoracje świąteczne specjalne kupione na choinki, inni pomagali rozwieszać długie sznury ze świerku, które przygotował dla nich dyrektor Arbore. Mężczyzna zebrał również grupę śmiałków, której zadaniem było przygotowanie świątecznych lampionów, wsypanie do nich specjalnej przyprawy, a następnie podpalenie knota i rozwieszenie we wszystkich korytarzach. Lampiony dawały magiczny efekt kolorowych świateł, które bardziej niż mugolskie lampki, cieszyły oko. Dyrektor River swoim stanowczym okiem i palcem wyznaczył jeszcze inną grupę, która wyraziła chęć ( została siłą zmuszona ) do dekorowania lochów połączonych z kuchnią. Wielu z nich kręciło nosem, widząc ciemne tunele, jednak prace ich, wedle plotek zostały należycie nagrodzone ciepłymi ciasteczkami prosto z kuchni puchonów. Do tej kuchni trafiali wszyscy, którzy pomagali tuż po zajęciach w przygotowaniach. Nauczyciele również typowali chętnych i na przykład profesorka Hope Grimshaw odrazu zebrała grupę do pomocy przy stworzeniach, które w zimę wymagały dodatkowej opieki. Ci, którym zawsze było zimno, przesiadywali pod pretekstem pomocy u profesorki Shiry Ostow, choć tak naprawdę dyrektor Levine zdążył ich przyłapać na piciu herbat i czekolad oraz podjadaniu pierniczków z kuchni. Nie zamierzał się sprzeciwiać i sam dołączył do leniuchowej grupy, bo w końcu każdy czasem potrzebuje odpoczynku! W ten sposób mijały dni i tygodnie, a święta zbliżały się wielkimi krokami. W końcu zostało 12 dni do świąt!! Konkurs Tajemnice Sióstr Carft - podsumowanie #5
Czarownice i Czarodzieje!Piąty tydzień zmagań z Tajemnicami Sióstr Carft dobiegł do końca. Jak zwykle nie zawiedliście swoją aktywnością podczas poszczególnych wyzwań, a pełne podsumowanie znajduje się w arkuszu poniżej. Wyzwania odbywały się w szóstym tygodniu nauki, tradycyjnie od poniedziałku do piątku (06.12 - 10.12). [TSC - podsumowanie]Zrealizowano: ✔ TAK
PNC - wyniki 5, głosowanie 6
Za nami szósty tydzień nauki. Cieszymy się, że tak tłumnie byliście_byłyście obecni_obecne i mamy nadzieje, że spotkania z naszym Gronem pedagogicznym nie były nudne, ale okazały się interesujące. W tym roku prowadzony będzie cotygodniowy ranking, któremu patronuje kuzynka Sióstr Carft. Poprzez głosowanie wyróżniać będziemy najbardziej aktywne osoby oraz najciekawsze lekcje. Patronką rankingu została dawna dyrektorka Hogwartu im. Sióstr Carft, wieloletnia nauczycielka Zaklęć i Uroków oraz Zielarstwa: [Oddaj głos w Plebiscycie]
Wyniki głosowania w piątym tygodniu:
Gratulujemy!
|
 Aktualnie trwają wakacje.
Prosimy o korzystanie Formularz zapisu
Ranking AktywnościNikt nie zdobył jeszcze puntków do rankingu. |
